What did John Dillinger say before he died?

De verhalen over John Dillinger’s laatste woorden zijn fascinerend. Toen ik voor het eerst over hem las, was ik verrast te horen dat hij, volgens sommige getuigen, zou hebben gezegd: ‘You got me’. Maar het is opmerkelijk dat de FBI beweerde dat hij op dat moment niets zei. Het is alsof zijn laatste woorden door de geschiedenis heen een mysterie zijn gebleven. Ik kan me voorstellen wat voor impact dat moet hebben gehad op de mensen om hem heen, vooral als je bedenkt dat hij in een spannende tijd leefde waarin criminaliteit en gerechtigheid zo dicht bij elkaar lagen. Hoewel zijn leven vol geweld was, vind ik het verdrietig dat zelfs zijn dood zo onzeker is.

Wat een verhaal, hè? John Dillinger, de beruchte gangster. Toen ik het hoorde dat zijn laatst bekende woorden mogelijk ‘Bye, bye, blackbird’ waren, dacht ik: hoe poëtisch. Het geeft een bijna tragische wending aan de geschiedenis. Je legt je leven op het spel, en dan maak je tijd voor een muzikale groet aan de vrijheid. Het is zelfs absurd hoe zo’n droog historische moment ons kan raken, vooral gezien zijn achtergrond. We moeten ons realiseren, hij was ook maar een man met dromen, zelfs als ze dwaze dromen waren.

Toen ik ooit een documentaire over Dillinger keek, raakte ik zo gefascineerd dat ik informatie over zijn dood ben gaan verzamelen. Ik las dat hij die fatale avond naar de film ‘Manhattan Melodrama’ was geweest. Nu, als je die film ziet in het licht van zijn leven, wordt het bijna symbolisch. Het idee dat zijn laatste momenten waren gewijd aan de cinema en niet aan het geweld, dat sprak me aan. Het herinnert ons eraan dat zelfs de grootste boeven menselijke kanten hebben.

Het is een tragisch verhaal van een man die de wet tartte. Toen ik over John Dillinger las, viel het me op dat hoe hij gevangen zat in een leven van misdaad. De ironie van het feit dat zijn laatste woorden mogelijk niets waren, en toch leeft het verhaal voort. Dat gevoel van onvoltooidheid maakte me aan het denken. Ik denk dat we soms, net als Dillinger, in de grootste chaos hele kleine momenten hebben die ons bijblijven.

Ja, ik vind het zo interessant… Dillinger’s leven was een spannende achtbaan. Het was zelfs in de films! Toen ik voor het eerst hoorde dat zijn laatste woorden misschien nooit zijn gehoord, realiseerde ik me dat dat zo symbolisch is voor de hele geschiedenis van de onderwereld. Hij was een man die altijd op de vlucht was, en zelfs in zijn laatste momenten lijkt er iets ontglipend te zijn. Het maakt je nieuwsgierig naar het waarom en het hoe van zijn leven.

Ik zou willen dat ik meer wist over wat er in Dillinger’s hoofd omging. Hij eindigde zo tragisch, en dat hij mogelijk niet eens woorden sprak voordat hij stierf – dat maakt het verhaal nog mysterieuzer. Het doet me denken aan hoe we soms de kans missen om dingen uit te spreken die belangrijk voor ons zijn. Het idee dat hij misschien ‘Bye, bye, blackbird’ had kunnen zeggen, maar dat nooit deed, raakt me.Als je zo’n leven hebt geleid, wat zou je dan willen zeggen voor het einde?