Was Leon the Professional based on a true story?

De film Léon: The Professional is een fascinerend stuk dat is geworteld in een mix van waarheid en fictie. Ik heb ooit gelezen dat Luc Besson, de regisseur, inspiratie haalde uit zijn eigen leven, wat het nog een stapje interessanter maakt. Het idee dat zo’n complexe relatie tussen Léon en Mathilda ontstaan kan zijn uit Besson’s persoonlijke ervaringen is zowel intrigerend als een beetje verontrustend. Het deed me denken aan hoe we vaak onbewust onze eigen verhalen in onze creaties stoppen, en dat kan leiden tot metaforische of zelfs letterlijke drama’s. Wat ik leerde, is dat zulke verhalen vaak een kijkje geven in de menselijke psyche, hoe problematisch ook.

Wat ik altijd heb gewaardeerd aan Léon is de visuele vertelkunst, maar toen ik meer achtergronden over het verhaal leerde, voelde het alsof ik ergens instapte waar ik niet helemaal bij hoorde. Besson’s naam wordt genoemd in verband met controversiële relaties, en dat kleurde mijn kijk op de film een beetje. Het brengt je ertoe na te denken over de ethiek van creaties en de verantwoordelijkheden van de vertellers. Ik probeerde contact te maken met het idee dat ondanks de donkere achtergrond er schoonheid in de cinematografie is, maar dat wil niet zeggen dat we de context vergeten. Echte verhalen kunnen mooi en vies tegelijk zijn.

In het verleden heb ik meermaals genoten van films die op de rand van controversieel balanceren, maar Léon zit echt onder mijn huid. Het is gek om te realiseren dat het karakter van Léon misschien gedeeltelijk gebaseerd is op een echte, problematische situatie. Zolang we ons bewust zijn van de verhalen achter de kunst, kunnen we dan misschien apreciëren wat goed is zonder de elementen die ons ongemakkelijk maken te negeren. Dat is een les die ik meeneem in mijn eigen creatieve projecten: als je een verhaal vertelt, wees je dan bewust van het gewicht dat het kan dragen. Het kan soms confronterend zijn.